Teknisyenlerin 24 Saati

50. Cumhurbaşkanlığı Türkiye Bisiklet Turu boyunca en çok münasebet kurduğum kişilerin başında, takımların teknisyenleri geliyordu. Bisikletleri bir arada görmeyi çok sevdiğimden, o bisikletlerin temizlik ve bakımları esnasında da mümkün olduğunca yakınlarında olmayı tercih ediyordum. Bilmediğim bir şeyi öğrenmek, bildiklerimi doğrulatmak ve hatta bazen sırf keyif için bile onların yanında olmayı seçtim. Bu yazıda, gözlemleyebildiğim kadarıyla bisiklet takımlarının teknisyenlerinin bir gününün nasıl geçtiğini anlatacağım.

Her takım beraberinde iki teknisyenini getirmişti. Bisiklet takımları Alanya'daki otellerine yerleştikten sonra ilk iş olarak bisikletler kullanıma hazır hale getirildi. İki teknisyen, bisikletleri kutu ve çantalarından boşalttıktan sonra birer birer kurdular. Takımdaki bisikletçilerin sayısının iki katı kadar bisiklet kadrosu mevcuttu. Yani Belkin takımının toplam 16 adet bisiklet kadrosu mevcuttu. Bunlardan 8 tanesi yarışıyor, 6 tanesi birinci, 2 tanesi ise ikinci takım aracında taşınıyordu. Teker setlerinin sayısını tam olarak bilmiyorum, ancak en az 20 çift olduklarından eminim. Jant setleri tubular özellikliydi. Dolayısıyla yanlarında çok fazla sayıda tubular lastik yedekleri de vardı. Öyle ki bizimkilerin hiç yama veya tamirat yaptıklarını görmedim. Alanya'daki otelin otopark kısmı, organizasyon gereğince dev bir bisiklet park ve atölye alanına çevrilmişti. Teknisyenler, takımlarındaki her bir sporcunun ölçülerine uygun olarak onlara ait kadroları kullanılmaya hazır hale getiriyorlardı. Ellerindeki notlara tek tek bakarak, oldukça dikkatli biçimde tüm kadroları kurdular. Yarışın ilk gününe dek sadece antrenman maksatlı kullanılan bisikletler, antrenmandan hemen sonra temizleniyor ve ardından ertesi günü beklemeye koyuluyorlardı.

Yarış günü geldiğinde, eğer başlangıç alanı otele yakınsa bisikletçiler başlangıç alanına otelden bisikletleri ile gidiyordu. Bu durumda, bütün bisikletler bisikletçilerin onları alacakları yere muntazam biçimde diziliyordu. Onca bisikleti bir arada görmek ve onca güzel renge böylesine yakın olmak benim için eşsiz bir deneyimdi. Bisikletlerin bir şekilde etrafımda olması, sabah uyanınca onları görmek ve istediğim zaman istediğim kadar dokunabilmek tur süresince benim mutluluk kaynağımdı. Yarış sabahları, teknisyenlerin ikisi de bisikletlerin son kontrollerini yapmakla görevliydi. İstenilen ruble oranına göre rublesi ayarlanmış arka jantı bisiklete takan, vites ve fren kontrollerini yapan teknisyenler, yarışacak bisikletleri tamamladıktan sonra takım aracında taşınacak olan bisikletlere geçiyorlardı. Onların ayarlarının ardından, takım aracına sabitlenmesi ile meşgul oluyorlardı. Jantlar, ön jantı olmayan kadrolar ve tamamen hazır bisikletler olmak üzere üç farklı şekilde takım araçlarının tepesine sabitlenen bisikletlerle işleri bittikten sonra, teknisyenlerden biri yarıştaki görevi için takım aracına geçiyor, diğeri ise bir sonraki etap için gerekli tüm operasyonel işler için takım masörlerinden birine yardıma gidiyordu. Yani, teknisyenlerden biri yarışın içinde, diğeri ise bir sonraki yarışın olduğu etaba transfer işlemleri için takım personeli ile oluyordu. Bavulların taşınması ve atölye malzemelerinin tekrar taşınabilir hale sokulması gibi işlerle uğraşan teknisyen, takımın yarıştan sonra varış yapacağı otelde yeniden o malzemeleri kurduktan sonra takımı beklemeye koyuluyordu. Hem tamir hem de temizleme üniteleri kuruluyordu. Yarıştaki teknisyen, hepinizin yarış izlerken gördüğü üzere bazı durumlarda bisiklete arabadan sarkarak müdahale etmek, jant değiştirmek ve bisiklet değiştirmek gibi görevlere sahip. Yarışın ardından takımla beraber gelen teknisyen ve otelde her şeyi önceden hazırlayan teknisyen bir araya gelip, bir an önce işlerine başlıyorlardı. Otelin tahsis ettiği alan dahilinde, bir araya toplanmış bir sürü bisiklet temizlik ve bakım ünitesi oluyordu. Bisikletlerin hepsini bir arada temizlenirken görmek oldukça keyif vericiydi. Herkesin kendine özgü bir temizleme stili olsa da, yapılan iş ve kullanılan malzemeler hemen hemen aynıydı. Dev kurulama bezleri, farklı ebatlarda iki veya üç adet sünger, yağ sökücüler, fırçalar, kovalar ve diğerleri ile birlikte temizlik seansı başlıyordu. Sanki hiç yarış koşmamış gibi pırıl pırıl edilen bisikletler, ufak tefek kontrollerin ardından yeniden yağlanan zincirleri ile beraber bir sonraki yarışı beklemeye başlıyorlardı.

Kendi takımımdaki teknisyenlerle bisikletlerin başında veya akşam sporcuların uyuduğu saatte birlikte içilen biralar haricinde, farklı takım teknisyenleriyle de pek çok münasebetim oldu. Vites grupları hakkında, jantlar hakkında, bisikletlerin bakımları ve ağırlıkları hakkında sık sık sohbet ettim. Sadece Belkin takımının değil, tüm teknisyenlerin ortak görüşü, bisiklet ağırlığının çok da mühim olmadığı yönündeydi. Hemen bütün bisikletler, 7 ile 7,5 kilo arasında ağırlığa sahipti. Öyle sanıldığı gibi bütün bisikletler UCI standardı olan 6,8 kilo sınırında değil. Bundan emin olabilirsiniz. Hem kendim bütün takımların bisikletlerini şöyle bir kaldırdım, hem de teknisyenlerine sordum. Çok az sayıda olan 7 kilo sınırının altındaki bisikletlerin öyle olmalarının sebebi, kadro boylarının küçük olmasıydı. Yani, kısa boylu bisikletçilerin bisikletleri haliyle diğerlerinden biraz daha hafifti. Bu arada, Belkin ve birkaç takım daha, hem temizlik hem de bakım için Morgan Blue firmasına ait ürünleri tercih ediyorlardı. Bu soru Twitter üzerinden bana çok fazla sorulduğu için cevabını burada bir kez daha belirtmek istedim.

TUR'da çekilen fotoğrafların olduğu albüm için buraya tıklayın.